Budowniczy ekstremalnie trudnych linii kolejowych w Peru i Ekwadorze urodził się na Podolu. Był synem oficera armii Księstwa Warszawskiego, odznaczonego w 1809 roku orderem Virtuti Militari, który w 1831 roku został posłem na sejm powstańczy i musiał potem wraz z rodziną wyemigrować do Francji. Ernest ukończył Liceum w Krzemieńcu. W powstaniu listopadowym brał udział jako żołnierz pułku „czwartaków”.  Potem już we Francji zdał maturę i studiował inżynierię w École des Ponts et Chaussées w Paryżu. W 1852 r. wyemigrował do Peru. Projektował tam różne urządzenia hydrotechniczne. Nie udało mu się zrealizować śmiałego  projektu budowy kolei Central Transandino, która miała połączyć Pacyfik z Atlantykiem -  miała prowadzić z wybrzeża Oceanu Spokojnego do portu rzecznego Iquitos nad Amazonką, a stamtąd ludzie i towary byliby już transportowani statkami do ujścia tej rzeki. Projekt ten zwalczali Anglicy, którzy prowadzili wtedy  większość robót kolejowych w Peru. Polskiemu inżynierowi powierzono za to budowę kilku innych linii kolejowych oraz wielu dróg i mostów.  Najdłuższa, wybudowana przez niego linia prowadziła  z Cuzco przez Puno nad jeziorem Titicaca do portu Mollendo.

Więcej informacji o Erneście Malinowskim znajdziesz w jego biogramie oraz na dalszych stronach naszego serwisu.